Machu Picchu

Η χαμένη πόλη των Ίνκας δέχεται καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες. Για να απολαύσουμε μερικές στιγμές ηρεμίας στον ιστορικό αυτό χώρο ατενίζοντας τη μοναδική θέα απερίσπαστοι είχαμε δυο επιλογές: ή θα ξυπνούσαμε τα χαράματα προκειμένου να είμαστε στην είσοδο με το που θα άνοιγε στο κοινό ή θα πηγαίναμε αργά το απόγευμα με τη δύση του ήλιου. Κάναμε το πρώτο αφενός γιατί ο καιρός ήταν άστατος και οι πιθανότητες για βροχή μετά το μεσημέρι ήταν περισσότερες, αφετέρου γιατί αν μέναμε το απόγευμα θα χρειαζόταν να επιστρέψουμε στη Santa Teresa την επόμενη μέρα, τη στιγμή που με τον ιδιοκτήτη του camping είχαμε συνεννοηθεί για να κρατήσει τα πράγματα μας για μια και όχι δυο ημέρες.

Περπατήσαμε ανάμεσα στα χαλάσματα, ανεβήκαμε στο ψηλό σημείο από όπου βγαίνει η κλασσική κλισέ φωτογραφία τύπου «ήμασταν και εμείς εδώ» και αράξαμε εκεί για όσο επικρατούσε ησυχία τριγύρω. Με την επέλαση των ούννων απομακρυνθήκαμε, ακολουθήσαμε ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι που οδηγούσε μακριά απο τον κυρίως χώρο φτάνοντας μέχρι την «γέφυρα των Ίνκας», σε ένα σημείο που πραγματικά κόβει την ανάσα. Το πέρασμα είναι κλειστό φυσικά καθώς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και το μονοπάτι δεν έχει συντηρηθεί.

ο βράχος που διακρίνεται μπροστά είναι σκαλισμένος έτσι ώστε να αποτελεί μια μινιατούρα των βουνών στο βάθος

Η «γέφυρα των Ίνκας»

Από χαμηλά στη κοιλάδα, κοιτάζουμε ψηλά στη απόκρυμνη πλαγιά του βουνού, εκεί που βρίσκεται το μονοπάτι των Ίνκας και η «γέφυρα των Ίνκας» …

… η οποία διακρίνεται λίγο καλύτερα κάνοντας ζουμ στη προηγούμενη φωτογραφία.

Το τραίνο που φτάνει στο agua calientes έχει πάρει το όνομα του αμερικανού εξερευνητή που ανακάλυψε το Machu Picchu

Το «κεφάλι». Περπατώντας στη κοιλάδα, πλάϊ στις γραμμές του τραίνου, αυτός ο βράχος μας τράβηξε τη προσοχή …

… ιδιαιτέρως γιατί έμοιαζε να γυρνάει και να εστιάζει το βλέμμα του πάνω μας καθώς κινούμασταν

μεσημεριανό στο τοπικό μαγειρείο στο agua calientes

…

Click εδω για να δείτε εκτεταμένη photo gallery στο blog της Έλενας

Για το Machu Picchu (προφέρεται ΠίΚτσου) δεν μπορώ να γράψω πολλά, οι πληροφορίες στο διαδίκτυο είναι αρκετές για όποιον θέλει να μάθει για το τόπο εκείνο. Η συνολική εντύπωση που αποκομίσαμε ωστόσο, είναι ότι πρόκειται για μια υπερεκτιμημένη, υπερκοστολογημένη εμπειρία, αβανταρισμένη απο το γεγονός ότι ο χώρος εντάχθηκε το 2007 μετά απο ψηφοφορία στη σύγχρονη λίστα με τα νέα θαύματα του κόσμου (link). Τολμώ να πω ότι το Machu Picchu τα οφείλει όλα σε 2 παράγοντες: στη μοναδική τοποθεσία του και σε μια εντατική εκστρατεία προβολής και προώθησης που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια απο το Περουβιανό υπουργείο τουρισμού, η οποία πρέπει να αποτελέσει case study για την επιτυχία της σε κάθε σχολή marketing. Δεν εξηγείται αλλιώς. Προικισμένο απο τη θέση του στη κορυφή ενός βουνού, περιστοιχισμένο από άλλα επιβλητικά βουνά και με μια απότομη χαράδρα να του δίνει αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό το «γουάου» που ακούγεται απο κάθε στόμα με το πρώτο αντίκρισμα, αρχιτεκτονικά και ως ανθρώπινο κατασκεύασμα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (μπορώ να σκεφτώ αρκετά άλλα μνημεία πολύ πιο εντυπωσιακά). Ακόμα και αν το δούμε στη χρονολογική του διάσταση, κατασκευάστηκε τον 15ο μ.Χ. αιώνα. Υπάρχουν ανθρώπινα κατασκευάσματα πολύ αρχαιότερα που για αυτόν ακριβώς το λόγο θα έπρεπε να προκαλούν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον ή δέος σαν επιτεύγματα της μηχανικής.

Περίμενα πως το Machu Picchu θα καταλάμβανε μια θέση στο top 10 του ταξιδιού μας, αλλά τώρα εκ των υστέρων μπορώ να πω ότι δεν προσεγγίζει καν τη λίστα μας. Πραγματικά, η θέα είναι καταπληκτική, αλλά ως εκεί. Αντίστοιχη θέα ή και καλύτερη συναντήσαμε πολλές φορές στο ταξίδι αυτό. Έτσι, υπήρξε στιγμή που αισθάνθηκα εξαπατημένος απο τις υπερενθουσιώδεις περιγραφές που διάβαζα σε πολλές διαφορετικές πηγές και σε αφιερώματα τύπου «τα 20 μέρη που πρέπει να δείτε σε αυτή τη ζωή» και σε άλλες «bucket lists». Τα ~50 δολάρια για ένα εισιτήριο είναι πολύ απλά ένα εξωφρενικό ποσό, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος του τραίνου για τους περισσότερους επισκέπτες. Πόσο στοιχίζει η είσοδος στην Ακρόπολη? 12 €. Στις πυραμίδες της Αιγύπτου? περίπου 16 €. Στο Κολοσσαίο της Ρώμης? 21 €. Αρκετά μικρότερο αντίτιμο για πολύ πιο εντυπωσιακά και σημαντικά – κατά τη ταπεινή μου άποψη – μνημεία, τους λείπει όμως το … background στο κάδρο της φωτογραφίας! Υπάρχει κόσμος που βάζει ως σκοπό να ταξιδέψει στο Περού με πρωταρχικό στόχο να δει τη χαμένη πόλη των Ίνκας. Όχι, έτσι δεν αξίζει! Το να βρεθείς στο Περού στα πλαίσια ενός μεγαλύτερου ταξιδιού ή και για άλλους λόγους και άρα να το συνδυάσεις με μια επίσκεψη στο Machu Picchu, έτσι ναι, μπορώ να το δεχτώ. Αλλά και πάλι, πασάρεται αδικαιολόγητα ακριβά*.

Φεύγοντας απο το Machu Pichu κάναμε μια στάση στο Agua Calientes για φαγητό προτιμώντας το ίδιο μαγαζί που είχαμε διαλέξει την πρώτη φορά. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε με χαλαρό ρυθμό τη πεζοπορία προς τη Santa Teresa απολαμβάνοντας τη φύση στο φαράγγι του ποταμού Urubamba. Στο camping το βράδυ ο καιρός χάλασε με την βροχή να κάνει την εμφάνιση της προβληματίζοντας μας για την κατάσταση στην οποία θα ήταν ο δρόμος το επόμενο πρωί που θα αναχωρούσαμε.

* Γενικότερα ο τουρισμός γύρω απο την ιστορία των Ίνκας πωλείται πολύ ακριβά. Όταν ήμασταν στο Cuzco θελήσαμε να επισκεφθούμε το κεντρικό μουσείο. Μόλις ακούσαμε το αντίτιμο του εισιτιρίου, 50 δολάρια το άτομο, κάναμε μεταβολή.